ANNEM

ANNEM
Hayatımın en yanık türküsü
Dilimden hiç düşürmediğim
En çok canım yandığında
Avaz avaz ağıtlar yaktığım
Neden anne!
Neden geride bıraktıklarım
Sorsalardı ya bir kere senin gibi
En iyi sen bilirsin beni
Yalan söylemedim sana bile
İtiraf ettim bütün yaramazlıklarımı
Hatırla tövbe etmedim hiç
Çünkü ikimizde bilirdik yine yapacağımı
Kızsan da takdir ederdin gururlu hallerimi
Aslım yalanlamadı hiç suretimi
Hala da öyleyim be anne
İyi niyetim tövbe tutmuyor hiç
Sana biriktirdiğim gözyaşlarımı
Hala akıtamıyorum anne
Güçlü zannetsin diye tüm dünya beni
Ve hala çok gururluyum anne
Çaktırmıyorum ne sana ne başkasına
Aslında ne çok yorulduğumu
Çokluk içinde yaşadığım yokluğu
Büründüğüm kimlikte bensizliğimi
Çok mu zor içimdeki çocukla yaşamak
Senin küçük meleğin gibi
Saçlarını okşadığın masallar anlattığın
Küçük bir kız çocuğu olmak ruhu tertemiz
Olmadı be annem
Tutamadım yakasından tutturamadım
Ne hayatın ne gidenlerimin
Ne fark eder değil mi?
Zaman akıp gidiyor nasılsa
Boş ver sen beni iyiyim aslında
Yalandan oynadığım evcilikler kuruyorum hala
Yalancıktan varmış gibi
Sınıf atladım sadece
Artık büyüklerle oynuyorum
Ebe oluyorum hala
Sobeliyor hep hayat beni
Ayla Kapıcı…
Henüz yorum yapılmamış.