ANNEM

ANNEM

Hayatımın en yanık türküsü

Dilimden hiç düşürmediğim

En çok canım yandığında

Avaz avaz ağıtlar yaktığım

Neden anne!

Neden geride bıraktıklarım

Sorsalardı ya bir kere senin gibi

En iyi sen bilirsin beni

Yalan söylemedim sana bile

İtiraf ettim bütün yaramazlıklarımı

Hatırla tövbe etmedim hiç

Çünkü ikimizde bilirdik yine yapacağımı

Kızsan da takdir ederdin gururlu hallerimi

Aslım yalanlamadı hiç suretimi

Hala da öyleyim be anne

İyi niyetim tövbe tutmuyor hiç

Sana biriktirdiğim gözyaşlarımı

Hala akıtamıyorum anne

Güçlü zannetsin diye tüm dünya beni

Ve hala çok gururluyum anne

Çaktırmıyorum ne sana ne başkasına

Aslında ne çok yorulduğumu

Çokluk içinde yaşadığım yokluğu

Büründüğüm kimlikte bensizliğimi

Çok mu zor içimdeki çocukla yaşamak

Senin küçük meleğin gibi

Saçlarını okşadığın masallar anlattığın

Küçük bir kız çocuğu olmak ruhu tertemiz

Olmadı be annem

Tutamadım yakasından tutturamadım

Ne hayatın ne gidenlerimin

Ne fark eder değil mi?

Zaman akıp gidiyor nasılsa

Boş ver sen beni iyiyim aslında

Yalandan oynadığım evcilikler kuruyorum hala

Yalancıktan varmış gibi

Sınıf atladım sadece

Artık büyüklerle oynuyorum

Ebe oluyorum hala

Sobeliyor hep hayat beni

Ayla Kapıcı…